Centrum Sztuki Współczesnej w Toruniu Architektura bliżej sztuki
CSW zostało oficjalnie otwarte 14 czerwca 2008 roku, po dwóch latach od rozpoczęcia prac nad jego powstaniem. Od strony formalnej jest to złożony z kilku modułów kwadrat o wymiarach 49,30 x 49,30 m. Dominująca jest bez wątpienia reprezentacyjna, kręta klatka schodowa, umieszczona za znajdującym się na zewnątrz oszklonym walcem.
Sztuka współczesna na Starówce
CSW zostało oficjalnie otwarte 14 czerwca 2008 roku, po dwóch latach od rozpoczęcia prac nad jego powstaniem. Od strony formalnej jest to złożony z kilku modułów kwadrat o wymiarach 49,30 x 49,30m. Dominująca jest bez wątpienia reprezentacyjna, kręta klatka schodowa, umieszczona za znajdującym się na zewnątrz oszklonym walcem. Na trzech kondygnacjach mieszczą się m. in. obszerne przestrzenie ekspozycyjne, sale wystawowe, wewnętrzny amfiteatr, multimedialne audytorium, sala do zajęć edukacyjnych, księgarnia oraz biblioteka z czytelnią. Na poddaszu zlokalizowane są powierzchnie biurowe, a także kawiarnia i taras widokowy.
Współczesny sąsiad Wielkiej Przeszłości.
Położone na toruńskich Jordankach, CSW znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie Starówki, którą tworzy m.in. największa, zaraz po Krakowie, liczba zachowanych gotyckich budynków. Bliskie otoczenie obiektu w istotny sposób zdeterminowało jego koncepcję architektoniczną. Autorem projektu jest wrocławski architekt Edward Lach i jego pracownia Studio EL. Budynek według jego koncepcji jest prostą, kubiczną bryłą, dyskretnie podzieloną na moduły. Szklany cylinder osłaniający centralną klatkę schodową oraz użycie metalowych linii, które oddzielają od siebie zewnętrzne witryny, to elementy wyraźnie manifestujące nowoczesność Centrum. Ponadto skala budynku doskonale koresponduje z monumentalnymi, historycznymi obiektami Torunia.
Dominującym materiałem budowlanym użytym na elewacji jest cegła klinkierowa Canerra firmy Röben, o gładkiej powierzchni i czerwonej, cieniowanej barwie. Zużyte zostało stosiedemdziesiąt tysięcy cegieł . – Wybór tego materiału nie był przypadkowy – potwierdza dyrektor CSW, Stefan Mucha. – Elewacja z cegły pozwala Centrum doskonale wtopić się w jego otoczenie. A pamiętać należy, że sąsiadujemy nie tylko ze Starym Miastem, bo w naszym pobliżu znajduje się neogotyckie Collegium Maius Uniwersytetu Mikołaja Kopernika oraz budynek dawnego Banku Rolnego, zabytek z okresu międzywojennego.
Ciekawie prezentują się również „ceglane” kolumny wykonane nieregularnie, okalające szklany walec. W opinii fachowców jednak majstersztykiem są skośne dachy, nawiązujące do zabytkowej architektury Starego Miasta. Kształtowanie form ukośnych z cegły klinkierowej jest dosyć trudne, ale patrząc na efekt prac, poczynione starania były warte zachodu. W przypadku Centrum Sztuki Współczesnej zadanie to wykonano perfekcyjnie. Zdaniem ekspertów budowlanych również wykończenie powierzchni elewacji zasługuje na słowa najwyższego uznania.
